مهدی بهرامی ماه رمضان که از راه می رسد باید خودمان را برای خوردن آماده کنیم. هر کس بیش تر بخورد بیش تر سود می کند. سفرهای زیبا با غذا هایی لذیذ که هر لحظه تغییر می کند و با غذا های زیباتری آراسته می شود. در این ماه به مهمانی بزرگی دعوت شده ایم که میزبانش خداوند است. مگر می شود با آنچه از خدا سراغ داریم در مهمانی این صاحبخانه، سفره زیبا و پر پیمانی وجود نداشته باشد؟ پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «ای مردم! همانا ماه با برکت و رحمت و آمرزش به شما روی آورده است. این ماه نزد خدا برترین ماه است و روزهایش برترین روزها و شب هایش برترین شب ها و ساعت هایش برترین ساعت هاست. در این ماه شما به میهمانی خدا دعوت شده اید و در زمره بهرمندان از عنایات خداوند قرار گرفته اید. در این ماه نَفَس های شما تسبیح خداست و خواب شما عبادت است و اعمال شما پذیرفته و دعآیتان به اجابت می رسد. ماه رمضان ماهی است که عمومی ترین غذایش برای ما نخوردن است و شرط حضور در این سفره نخوردنی است که از صبح شروع و تا شب ادامه دارد. این نخوردن از غذا های دنیایی مقدمهای است برای استفادها از سفرهای بزرگ تر. چلوکباب بخوریم! اگر ما بخواهیم چلوکباب بخوریم باید پول بیش تری پرداخت کنیم. مثلاً اگر برای خورشت قرمه باید 1500 تومان پول بپردازیم، برای کباب برگ باید 4000 تومان پیاده شویم. ماه رمضان هم چلوکباب خاص خودش را دارد. درست است که ما به مهمانی خدا دعوت شده ایم و این سفره برای همه پهن است اما این مهمانی هم غذاهای مختلفی دارد و خوردن از غذاهای بهتر و عالیتر آن بستگی به این دارد که چقدر بخواهیم از هر لحظه این سفره استفاده کنیم. در میهمانیهای عمومی رسم است که غذاهای وی‍ژه ای را آماده می کنند تا به اصطلاح میهمانان بیش تر خوشگذرانی کنند، اما در این سفره داستان متفاوت است. هر وقت که سر سفره خلوت باشد، خداوند غذاهای وی‍ژهتری را عطا میکند. شب ها و نزدیک سحر خلوت ترین زمان ممکن است و به همین خاطر خداوند بهترین غذا هایش را برای این موقع گذاشته و برای آنهایی قرار داده که زحمت بیش تری می کشند و زودتر از دیگران بلند می شوند و سر این سفره حاضر می شوند. شاید یکی از لذیذ ترین غذاهای این ماه و به طبع گران ترین آنها دعای زیبای ابوحمزه باشدکه از طریق ابوحمزه یکی از یاران با وفای امام سجاد(ع) نقل شده است. قرار نیست که من از طعم این غذا صحبت کنم چون طعمش فقط با خواندن درک می شود، آن هم زمانی که حسابی گرسنه باشی، یعنی حسابی مشتاق باشی با خدای خودت صحبت کنی. بخورید تا کمتر افسوس بخورید! جالب این جاست که انسان هر چه در ماه رمضان بیش تر بخورد بیش تر گرسنه می شود. هر چه بیش تر با خدای خودش راز و نیاز کند بیش تر مشتاقش می شود. آنها که در ماه رمضان خورده اند و از این سفره گسترده درست و حسابی استفاده کرده اند و لذت این غذا های لذیذ را چشیده اند، وقتی ماه رمضان تمام می شود افسوس می خورند که چرا این سفره دارد جمع می شود و آنها نتوانسته اند تمام غذا های آن را بچشند و بخورند. این افسوس را به راحتی از چهره و زبان و حال برخی می توان دید. غذا های لذیذ ماه رمضان خیالتان جمع باشد سر این سفره همه جا می شوند. این سفره به اندازه تمام انسان ها بزرگ و گسترده است و به اندازه همه گسترد گی اش غذاهایش متفاوت و متنوع است. آنقدر غذا سر این سفره است که شمردنش کار دشواری است و کمتر کسی پیدا می شود که بتواند از تمام غذ ا های این سفره استفاده کند. آن کسی که موفق می شود از تمام غذا های این سفره بخورد، حسرت می خورد که چرا بیش تر نخورده است. این سفره گسترده برای تمام سلیقه ها آماده شده، برای تمام طاقت ها و اندازه ها. برای ماه رمضان لیستی بلند بالا از تمام غذا های لذیذ وجود دارد. مسأله این است که شما کدام غذا را سفارش می دهید و می خورید. بگذارید چندتایی از این لیست را برای تان نام ببرم. * قرآن خواندن قرآن خواندن: خوبی اش این است که هر وقت بخواهید و در هر مکان که میلتان بکشد قابل دسترسی است. فقط باید آن قرآنی را که شاید خدای نکرده خاک رویش نشسته از لب تاقچه بردارید و باز کنید. نگاهش کنید و ببینید چه می گوید و از چه حرف می زند. با جان و دل بخوانیدش و با آن آشتی کنید. * دعاهای این ماه دعا های این ماه: از دعای ابوحمزه گفتم و گفتم که چه لذتی برای آنهایی که این دعا را می خوانند دارد. دعای افتتاح را هم کنارش بگذارید و البته دعای سحر که خودش غذایی فوقالعاده است. * ذکرهای ماه رمضان ذکر های ماه رمضان: کار سختی نیست. برای زمان هایی است که بیکار هستیم. مثلاً زمانی که منتظر یا داخل تاکسی هستیم کنار تلوزیون در آشپزخانه اصلاً کنار خیابان وسط اتوبوس، زمانی که راه می رویم. یا هر زمان دیگری، فکر می کنم هر کسی خودش بهتر می داند. * انفاق و افطاری دادن انفاق و افطاری دادن: البته انفاق خودش غذای سفارشی و مخصوص این سفره نیست اما افطاری دادن چیزی بالاتر از انفاق است که غذای سفارشی و مخصوص این سفره است. فرقی نمی کند به فقیر افطاری بدهیم یا غنی! افطاری، افطاری است. * استغفار استغفار: البته استغفار از غذا های این سفره حساب نمی شود. بیش تر اشتهاآور است یا شاید هم دسر باشد. البته آن برای از بین بردن رسوبات روحی بسیار مفید است و رگهای روح را که با چربی گناه مسدود شده است، میگشاید. برای این که بتوانیم بیش تر بخوریم و اشتهای بیش تری برای حرف زدن و مناجات با خدا داشته باشیم و برای این که بیش تر لذت ببریم بهتر است از این پیشغذا غافل نشویم. * شب های قدر شب های قدر: شب قدر خودش رستوران است یک شب متفاوت با سفره های بسیار متفاوت است. تا جایی که شاید بتوان گفت همه روزها و شب های سال یک طرف و شب های قدر یک طرف. قدر شبی است که می توانیم برای تمام سال سفارش های خاص بدهیم. در حقیقت این شب، شب سفارش دادن است. همه سفارش ها نوشته می شود و موقع آن که رسید به دست سفارش دهنده می رسد. * کافی است کتابی که همیشه همراه قران در خانه های مان وجود دارد را برداریم و قسمت اعمال ماه رمضانش را باز کنیم و نگاهی بیندازیم تا لیست غذاهای ماه رمضان دست مان بیایید و برای شان برنامه ریزی کنیم. مفاتیحالجنان فهرستی از غذاهای مختلف را در خود جای داده است که میتوان از آن برای صبحانه و ناهار و شام ماههای آیندهمان هم استفاده کنیم